Spiegeltje, spiegeltje aan de wand… Wie is de oudste boekenjury-begeleidster van het ganse land?

Spiegel

Marie-Louise Lippens – “Wies” voor de kleuters en de vele vrienden- is de oudste begeleidster die de Kinder- en Jeugdboekenjury Vlaanderen ooit heeft gekend. De rode draad doorheen haar leven is simpel maar diep verankerd: zich inzetten voor kinderen vanuit een sociale bewogenheid. Hoog tijd om haar BoekGoesting eens te analyseren.

21 juni 2016. Een prachtige dag om een interview af te nemen. Helaas heeft de Aanvoerder der Seizoenen zich vandaag schromelijk vergist. Hij doet dat wel meer de laatste tijd. Ik waan me even in een Engelse cottage-tuin als ik het brede pad oprijd. Aan weerskanten word ik verwelkomd door appelbomen en vlierbloesems. Ze laten de druppels dansen.

De deur gaat galant open. Wies heeft er zin in, dat zie ik meteen. Vorig jaar blies ze 80 kaarsjes uit en ze troont me fier mee naar haar cadeau: aan de livingmuur prijkt een familiefoto op canvas van groot formaat. Drie kinderen op evenveel jaar, drie kleinkinderen en het vierde op komst.

In dit huis wordt gelezen, zoveel is duidelijk. Tijdschriften, romans én kinderboeken liggen overal. Ik voel me meteen thuis in deze gezellige drukte. Bij Wies’ vroegere thuis in Bottelare was er geen echte leescultuur. Ook niet bij andere gezinnen uit die tijd. Er bestonden nog geen bibs en de boeken die ze bezat waren boeken die ze gewonnen had, als prima perpetua. Op haar 12de begon haar carrière op de speelpleinwerking en ook als akela bij een welpengroep van de scouts vond ze volledig haar draai. Op haar achttiende werd ze officieel kleuterjuf. De aanbieding van de Merelbeekse priester om een nieuwe kleuterschool op te richten waarvan zij het enige personeelslid zou zijn, was een schot in de roos. En zo werd Wies op haar 19de schoolhoofd!

De kleuterleidster stond mee aan de wieg van de Oxfam-wereldwinkel in Merelbeke Flora en leerde haar man Ben op 30 jarige leeftijd kennen, via … de scouts! Het gezin verhuisde naar Scheldewindeke en als voorzitster bij de Gezinsbond organiseerde ze het jaarlijkse kinderkarnaval en zelfs 2 musicals. In Studio Globo – waar kinderen zich inleven in een Afrikaans dorp- kon zij zich nog meer uitleven.

Door haar vlotte babbel en sappige verhalen kan ik het me zo voorstellen. Ik nip even aan een appelsapje-uit-eigen-tuin vooraleer ik mijn vragen afvuur.

 

_MG_5097-2

 

Heb je zelf vaak voorgelezen, Wies?

Jawel, hier bij ons thuis voor de kinderen. Twee boeken zijn me bijgebleven: Koning van Katoren en Nils Holgersson. Voorlezen was vooral mijn man zijn verdienste. Mijn man is geen echte ingenieur, veeleer een boekenwurm. Als hij van zijn werk kwam, passeerde hij boekhandel de Slegte. Hij pikte de meest interessante boeken op voor de kinderen van mijn kleuterklas. Zo heeft hij eens 80 exemplaren gekocht van “Ik en de Wereld”. Je kan al raden wat de Sint in december mee had uit Spanje. Maar we hadden het over voorlezen. Ik was lector in de kerk. Ik heb jaren voorgelezen in de bibliotheek van Oosterzele. En voor een vriendin die de ziekte van Huntington had. Het werd een wekelijks filosofie-uurtje, want naderhand bespraken we ook de boeken.

Eigenlijk zoek ik nu nog iemand om aan voor te lezen. Ik dank dat ik de zus van mijn man, die in een bejaardentehuis zit, eens zal lastig vallen.

Werd er aan jou voorgelezen?

Ja, op zaterdagmorgen uit de Bijbel. Ik vond dat eigenlijk wel leuke verhalen.

Is voorlezen belangrijk?

Jawel, zeker weten. Voor de taalontwikkeling. En het is niet omdat een kind al zelf kan lezen, dat je niet meer mag voorlezen. Het schept een band, hé. Het brengt je letterlijk en figuurlijk dichter bij elkaar.

*

     Toen ze zeventig werd, ging ze over van voorlezen in de Oosterzeelse bib naar begeleidster van de Kinder- en Jeugdboekenjury. Meer dan 10 jaar gaf ze haar liefde voor boeken door aan kinderen uit het eerste en tweede leerjaar. Commando-pingelen en beloningsknikkers werden haar handelsmerk. De kinderen hingen aan haar lippen als ze begon over de avonturen van de egeltjes en eekhoorntjes in haar eigen tuin. Ze herinnert zich kinderen die een uitzonderlijk teken- of schrijftalent aan de dag legden of op een heel gevoelige manier over boeken konden praten. Ze probeerde die talenten extra in de verf te zetten. Alsof ze (mosterd)zaadjes plantte, net zoals Zuster Thérèse-Mathilde haar toendertijd had gestimuleerd om te doen waar ze goed in was: kinderen een leuke tijd laten beleven.

Haar activiteiten als voorzitster bij de VOSOG (seniorenkring voor oud-leden van de scouts en gidsen), de huishoudelijke activiteiten en haar rol als grootmoeder nemen nogal wat tijd in beslag. Daarom besluit ze nu met pijn in het hart de begeleidingsfakkel van de kinderboekenjury door te geven.

*

Wat lees jij zelf het liefst, Wies?

Boeken met een venster op de wereld, tijdschriften (Natuurblad, COV, KVLV), bezinningsteksten, poëzie, sprookjes en schooibrieven. Daar staat interessante informatie in en dan durf ik wel eens doneren.

Wat lees je niet?

E-books en detectives. Ik hou van eerder inhoudelijke boeken dan van spannende boeken. Wat niet wil zeggen dat ik niet graag een detective-verhaal op televisie zie.

Kijk je vaak televisie?

Mijn lievelingsprogramma is “Thuis”. Ik vind het goed dat ze op die manier thema’s bespreekbaar maken. En ik hou ook erg van documentaires. Vooral als ze over de natuur gaan of over iets uit de wereld.

Wie lees je graag?

Annie MG Schmidt. Khaled Hoesseini. Mijn idool is Willem Vermandere. Zijn teksten zijn magnifiek. En Toon Hermans mag je ook noteren.

Welk boek lees je momenteel?

“Oorlog en Terpentijn” van Stefan Hertmans.

Waar lees je het liefst?

’s Avonds in de living of onder de appelboom als het zonnetje schijnt.

Welke boeken zou iedereen op zijn boekenplank moeten staan hebben?

Woordenboeken, de Bijbel, encyclopedische boeken en gedichtenboeken.

Heb je alle boeken, die ik hier zie liggen, gekocht?

We waren lid van de ECI-boekenclub en we zijn bij het Davidsfonds. We krijgen vaak boeken van de overburen, brengen die dan naar de Kringloopwinkel en we gaan natuurlijk ook naar de bib. Een beetje van alles dus. En ik heb ook een keer een boekenpakket gewonnen. Dat was de moeite!

Wat vind je van strips?

Mijn kleinzoon heeft dyslexie en heeft veel strips gelezen. Zelf vind ik strips pure ontspanning en ik heb veel bewondering voor de tekenaars. Als de kinderen op bezoek komen, worden de stapels strips naar beneden gehaald en dat is niet alleen voor de kleinkinderen!

Mocht je zelf een hoofdrol mogen vertolken in een boek dat verfilmd werd, welk hoofdpersonage zou je dan kiezen?

Dan zou ik gaan voor de moeder in “Sprakeloos” van Tom Lanoye.

Als je zou moeten kiezen tussen een boek of een film…

Een film is zo voorbij. Je kan wel terugspoelen, maar dat is niet hetzelfde als een boek lezen dat je eventjes kan wegleggen en telkens weer opnieuw kan vastpakken.

En als je zou moeten kiezen tussen proza en poëzie?

Daar kan ik niet tussen kiezen!

Heb je zelf ooit geschreven?

Voor onze kinderen heb ik het verhaal opgeschreven van mijn vader en moeder. Omdat ze die nooit echt gekend hebben. En ik ben van plan om ook mijn eigen leven op papier te zetten… voor de kleinkinderen.

Ik schrijf graag brieven (en ik krijg er ook graag). Gisteren nog schreef ik een brief aan een vriendin. Haar wilde bloementuin was zo prachtig dat ik er moest over schrijven. Ik vind het heel belangrijk om gevoelens te kunnen verwoorden.

Welke tips kan je geven aan ouders van nu?

Maak dat er boeken in huis zijn: op tafel, in de zetel. Leef in je eigen huis. Het hoeft er niet altijd perfect en netjes uit te zien. Geef je kinderen de kans om boeken te leren kennen. Van kleinsaf aan, wacht niet tot het eerste leerjaar. Maak ze vertrouwd met het fenomeen “boeken”. En de ultieme tip: Maak tijd voor je kinderen… NU! Je kan het maar 1 keer doen.

*

     Tja, de tijd… die is ondertussen voorbijgevlogen. De lucht is opgeklaard en ik hoor de vogels fluiten. Met een warm gevoel neem ik afscheid van een warme Madame met een groot hart voor kinderen!

foto Wies

Als de liefde niet bestond

Zou de zon niet langer stralen

De wind zou niet meer ademhalen

Als de liefde niet bestond.

(Toon Hermans)

Heb je ook iets met boeken, lezen of schrijven? En wil je graag ook dat BoekGoesting je interviewt?

Laat het mij dan per email weten!