Waarschuwing: deze dagboekblog beslaat 6 dagen en is dus lichtjes langer dan mijn gemiddelde blogs…

Zaterdag 19 november.

De bibliotheek van Roosdaal verwelkomt me met open armen. Sinds ik besloten heb om een Roald Dahl workshop in het aanbod van Boekgoesting op te nemen, kom ik overal in het Vlaamse land. De workshop is volzet en het zijn stuk voor stuk prachtige kinderen om mee te “werken”. Ik krijg nog een lekker dessertje mee voor onderweg – naast Voorleesweek is dit ook nog eens de Week van de Smaak, het kan niet op – en sjees naar de bib van Evergem waar vandaag een heuse Roald Dahl familiedag op het programma staat. De bibliotheekmedewerkers hebben echt hun best gedaan. Ik vind hun café met zelfgemaakte hapjes en drankjes de max. Tijdens het vuur van mijn betoog komt plots een cameraman van de plaatselijke televisie in beeld. We dompelen hem volledig onder in onze chocoladefabriek. Bijna proeft hij van onze zelf bedachte snoepjes. Een gezellige babbel met Muriel en Luc over o.a. carrièreswitches en de Antwerpse Boekenbeurs sluiten deze boeiende namiddag af.

Terug thuis word ik in de watten gelegd: de raclette-tafel ziet er heerlijk uit. Xandres (9) heeft de beste scoutsvergadering van zijn leven gehad en Max-Emile (11) heeft zomaar eventjes 2 goals gescoord tijdens zijn voetbalwedstrijd. Isaura (13) zit op schema. De examens beginnen immers te lonken. Een spannend gezelschapsspel en een Karrewietje bij het geknetter van de open haard sluiten deze intensieve dag perfect af.

Zondag 20 november

Deze morgen verwachten ze mij in de bib van Puurs. Het belooft één van de stormachtigste dagen ooit te worden. Ik zie onderweg veel voorwerpen op de weg die er normaal gezien niet liggen en de pechstrook wordt volledig bedekt door een herfstig en dus kleurig bladertapijtje. Wim, de begeleider van de bib, ken ik ondertussen “van ziens”. We hadden deze week al contact via Skype voor een experiment dat we woensdag zullen uitproberen.

’s Middags komen we allemaal thuis op hetzelfde moment. De broers hebben een kinderuniversiteit bijgewoond en een ontsnappingsroute bedacht voor Ratatouille. Ik bekijk samen met Isaura de foto’s van de modeshoot die ik vorige week met haar heb gedaan voor mijn fotografie-opleiding. De mooiste moeten natuurlijk op Instagram gezwierd worden. Tieners en GSM’s: een (voor hen) ongecompliceerde relatie.

’s Avonds lees ik een krakend vers verhaal voor aan de jongste. Twee jaar geleden besloot ik mijn droom om ooit een eigen boek te schrijven niet uit te stellen tot ik daadwerkelijk op pensioen was. Ondertussen zijn we een flink aantal producties verder en komt het eerste boek volgend jaar uit. Denk hier maar een vreugdedansje bij! Ik had zo de smaak te pakken dat ik “BoekGoesting” uit de grond heb gestampt. Jong en oud meer zin doen krijgen in lezen en schrijven werd mijn nieuw ambitieus en creatief plan. Jammer genoeg blijft er daardoor minder tijd over voor het schrijven van fictie. Een tijdje geleden kon ik mij echter niet meer inhouden. Er zat zoveel adrenaline in mij te borrelen dat de inspiratiestoom bijna uit mijn oren kwam. Ik moest gewoon woest schrijven. Dit recente verhaal zit nu in een eindfase en zoals altijd zijn mijn eerste, ideale proefpersonen natuurlijk … mijn eigen kinderen.

Maandag 21 november

Ik besef het pas als ik er al een uur ben. Deze Studio is de alombekende Studio Herman Teirlinck! Iedereen Leest (de vroegere Stichting Lezen) geeft hier vandaag een studiedag rond voorlezen bij moeilijke lezertjes. Het is een gevarieerd programma voor (zorg)leerkrachten, bibliotheken en al wie zin in boeken wil bevorderen, zeg maar. Ik voel me in mijn sas. Ik leer heel interessante mensen kennen en blijk hetzelfde basisdiploma te hebben als de directeur! Of: hoe allround kan een psychologie-studie zijn!

Vanuit Antwerpen haast ik me naar de school van Isaura. Vandaag heeft ze haar eerste afspraak bij de orthodontist. Waar er vroeger in de klas een enkeling metaal droeg op de tanden, komt het beugel-dragen mij nu over als een ware hype. Toegegeven, er zit variatie in de verschillende kleurtjes die ze kunnen kiezen voor de blokjes, maar toch… Dochterlief kijkt er enorm naar uit. Ze is dan ook de laatste in haar groep vriendinnen! Ik zet een tevreden dochter af aan de tennisles. Het uurtje spare time” wordt handig ingevuld, ik doe de boodschappen. Manlief heeft net gekookt als we thuis komen.

Dinsdag 22 november

Vandaag lees ik interactief voor in de klas van Xandres. Het is een enthousiaste bende die ik al goed ken. Vorig jaar waren zij mijn testpubliek voor een boek dat ik schreef rond het ontstaan van verkeersborden. Meester Arne is tevreden; de kinderen hebben heel aandachtig geluisterd. Ik rij door naar Sint-Denijs-Westrem waar ik een inhaalles bijwoon voor de fotografie-opleiding. Importeren, back-uppen, en trefwoorden toekennen zijn begrippen die geen geheimen meer hebben.

Vlug naar school om de beide jongens op te halen, want om kwart voor vier testen we met de bib van Puurs nog even het geluid uit voor de Skype-sessie van morgen. Ovenschotel klaarmaken. Oven voorverwarmen. Uur doorgeven waarop zoon nr 1 de oven mag aanleggen. Naar de pianoles rijden van zoon nr 2. Ovenschotel oppeuzelen en nog een ander jongetje oppikken voor de voetbaltrainingen. Aan bijna iedere hobby zit een carpoolsysteem vast en dat is echt een win-win situatie voor alle partijen. Vanavond staat er nog iets extra’s op het programma: ik kan een  rondleiding bij het bedrijf Smartphoto bijwonen. Zeer interessant, want zeg nu zelf: wie heeft nog nooit een fotoboek of -kalender gemaakt?

’s Avonds spiek ik op de website van de lokale televisie en jawel! Ik ben op de televisie met mijn workshop, “in volle actie”, zoals een Facebook-vriendin reageert. Waaaw!!! Blij en opgewonden als een kind probeer ik te slapen.

Woensdag 23 november

Ik drop de kids met hun zwemzak op school want zij doen deze namiddag mee met een interscholenwedstrijd. Terug thuis, hijs ik me in een prinsessenkleed, zet een blonde pruik op mijn hoofd en haast me naar boven. Vooraleer jullie nu rare gedachten krijgen: dit alles past volledig in mijn voorbereiding voor het experiment van de dag.

Via Skype lees ik vandaag voor aan 2 klassen van het 2^de leerjaar. De kindjes sijpelen in pyjama de klas binnen. Hier en daar zwaait er eentje voorzichtig naar het scherm. Ik zwaai voorzichtig terug. Een klein uurtje later verbreek ik de verbinding. Dat was een interessante, uitdagende ervaring. Je hebt immers niet het knusse, lichamelijke gevoel dat voorlezen spontaan bij je oproept. Toch zou het een aangename aanvulling kunnen zijn voor bijvoorbeeld grootouders die te ver weg wonen om hun kleinkinderen voor te lezen, of ouders die vaak naar het buitenland moeten. Of gewoon als alternatief voor computergamen, of droom ik nu te veel?

’s Namiddags ben ik weer op pad. Een leuk aspect aan wat ik doe: ik leer de Vlaamse wegen en velden kennen en geniet. Ik passeer een beroemde chocoladefabriek op mijn weg naar de bib van Buggenhout. Daar mets ik samen met de eindeloze fantasie van de deelnemende kinderen een eigen chocoladefabriek.

Van Buggenhout naar het modderige voetbalplein van Vinderhoute, waar mijn eigen jongste vlees en bloed de keepersgoal met hand en tand verdedigt. Het eindigt 2-1 in het nadeel van Scheldewindeke, maar alle supporters zijn het er roerend over eens: ze hadden mogen winnen!

Donderdag 24 november

De keeper-ster van gisteren fonkelt vandaag al veel minder. Hevige buikkrampen houden hem in zijn bedje. Ik vul mijn sociaal medium profiel aan met de gebeurtenissen van deze week, probeer uit te zoeken wat de goedkoopste tandverzekering is, om me dan aan een volledig nieuw project te wijden. Ik verklap alvast dat het te maken heeft met … boeken, of wat dacht je?