De eerste keer dat je iets doet, verloopt misschien een beetje houterig, een beetje stuntelig zelfs. Je eerste stapjes, je eerste woordjes, je eerste rechte lijn met de fiets-zonder-wieltjes. En van zodra je iets beheerst, vergeet je hoe de wereld er uitzag toen je het nog niet kon.
Er is ook zoiets als een eerste keer naar de tandarts gaan (horror!), eerste keer het gras afdoen (gevaarlijk!), eerste keer een bergtop bereiken (zo trots!), eerste keer naar school (buikpijn of heel erg benieuwd?), eerste keer zelf kleren aandoen (dat lukt nooit), eerste keer een woord lezen, ook al is het maar drie letters lang (waw!), eerste keer een zakmes gebruiken (hou de EHBO-kist maar klaar), eerste keer met de auto rijden (zoek dekking), eerste keer naar de kapper (grote, hete tranen), eerste keer een presentatie geven (droge mond), eerste keer trouwen (dit is de Ware), eerste keer een kind krijgen (nooit meer!), eerste keer een rij mieren zien kruipen door de strooisellaag (fascinerend), eerste keer een lengte zwemmen (ik ben helemaal niet verdronken!), eerste keer een foto maken (mét sluitertijdvoorkeuze), eerste keer solliciteren (zweethanden en stotteren), eerste keer in een pretpark (kotsen), eerste sigaret (alweer kotsen), eerste keer in een vliegtuig (gluren naar al die miniaturen), eerste keer een manuscript inzenden (en dan meer dan herhaaldelijk je mailbox checken), eerste keer een wasmachine vullen (en verwonderd zijn omdat alles, ja echt alles, er blauw uit komt),…
Herinner jij je nog je eerste keer dat je verliefd was? Hoe de vlinders tegen de binnenkant van je buik tikten? Hoe dieprood je werd als je je uitverkorene zag? En hoe je geen woord over je lippen kreeg? En dan die eerste kus… Werd de oer-ervaring ooit nog geëvenaard?
Eén ding staat vast: eerste keren gaan gepaard met intense gevoelens, een brokje plankenkoorts, een bundel zenuwen. De gewaarwordingen kunnen positief of negatief zijn, het hangt er maar van af hoe je de vrijgekomen spanning interpreteert.
Mijn vingers glibberen niet, nat van het zweet, van de toetsen af. Ik ben niet aan het bibberen. Mijn buik voelt ok. De EHBO kist staat nog netjes in de kast. Wat ik wel voel, is een gezonde nieuwsgierigheid. Hoe zal het zijn om straks mijn allereerste blog op mijn allereerste website te zien verschijnen? Ik ben niet alleen nieuwsgierig naar je reactie, maar kijk zelf al uit naar de tweede blog. Want voor (bijna) alles is er een tweede keer, denk ik toch.
Geef een reactie